Christus betekent “gezalfde” – 2019 (2)

auteur: Richard Rohr OFM
datum: 8 april 2019
website: Daily Meditation van het Center for Action and Contemplation


We zijn allemaal gezalfd door de Geest
Onthoud dat het God is die ons allen, en u, verzekert van onze vaste plaats in Christus en ons heeft gezalfd, ons gemerkt met Gods zegel en ons de gelofte, de Geest, heeft gegeven die we in ons hart dragen. – 2 Korintiërs 1: 21-22

De Geest van de Heer rust op mij, omdat God mij heeft gezalfd om het evangelie aan de armen te prediken. God heeft mij gezonden om aan de gevangenen vrijlating te verkondigen en aan blinden herstel van het gezichtsvermogen, om degenen die onderdrukt worden vrij te laten, om het gunstige jaar van de Heer uit te roepen. – Lukas 4: 18-19

We kennen allemaal respect als we het zien (re-spect = om een ​​tweede keer te zien). We kennen allemaal eerbied omdat het onze blik verzacht. Elk object dat respect of eerbied oproept, is de ‘Christus’ of de gezalfde voor ons op dat moment, ook al ziet de leiding er misschien uit als een toegewijde onderzoeker, een oude man die het strand schoonmaakt, een vrouw die een stapje extra doet voor haar buurman, een oprechte, gretige hond die je gezicht likt, of een opstijging van duiven over het plein.

Alle mensen die met die tweede soort contemplatieve blik kijken, allen die met respect naar de wereld kijken, ook al zijn ze formeel niet religieus, zijn en Cristo, of in Christus. Voor hen, zoals Thomas Merton zegt, “is de poort van de hemel overal” [1] vanwege hun vrijheid om te respecteren wat recht voor hun neus staat – de hele tijd.

Het Christusmysterie zalft vanaf het allereerste begin alle fysieke materie met een eeuwig doel. Het zou ons niet moeten verbazen dat het woord dat uit het Grieks is vertaald met “Christus”, afkomstig is van het Hebreeuwse woord mesach, dat “de gezalfde” of Messias betekent. Christus openbaart dat alles gezalfd is, niet alleen hij.

Veel christenen bidden en wachten nog steeds op iets dat ons al drie keer is gegeven: eerst in de schepping; ten tweede in Jezus, ‘zodat we hem konden horen, hem met onze ogen konden zien, hem konden aanschouwen en hem met onze handen konden aanraken, het Woord dat leven is’ (zie 1 Johannes 1–2); en ten derde, in de voortdurende geliefde gemeenschap (wat christenen het zich ontvouwende Lichaam van Christus of de Parousia noemen – groeiende volheid), die langzaam evolueert gedurende de hele menselijke geschiedenis (Romeinen 8:18). Hoe kunnen we deelnemen aan deze Flow?

Zoals dominee Jacqui Lewis vraagt:
Wat als elk menselijk wezen gezalfd, Messiased, Christus is? Wat als het meest fundamentele aspect van onze identiteit is dat we allemaal zijn gezalfd en aangesteld door de Heilige, door de Geest – om goed nieuws te prediken aan de armen, vrijheid aan de gevangenen en het zicht aan de blinden? Wat als we het lichaam van de Christus serieus nemen – dat we de handen, voeten en hartslag zijn van de levende God? Wat als we vleesgemaakt Woord, vleesgemaakt liefde, vleesgemaakt licht zijn? [2]


Referenties:
[1] Thomas Merton, Conjectures of a Guilty Bystander (Doubleday: 1966), 142.
[2] Jacqui Lewis, The Universal Christ-conferentiebeschrijving, https://cac.org/another-name-for-every-thing-the-universal-christ/
Aangepast overgenomen van Richard Rohr, The Universal Christ: How a Forgotten Reality Can Change Everything We See, Hope For, and Believe (Convergent: 2019), 20, 119-120.

Afbeelding: Mary Magdalene’s Box of Very Precious Ointment (detail), James Tissot, 1886-1994, Brooklyn Museum, New York City, New York.

Inspiratie voor het spandoekbeeld van deze week: als we vandaag volledig gebruik willen maken van de wijsheidsaanwezigheid van Maria Magdalena, zal dat, denk ik, voornamelijk zijn door het herstellen van een wijsheidsrelatie met het ritueel van de zalving – dat wil zeggen, het begrijpen. . . als een daad van bewuste liefde die de doorgang markeert naar zowel fysieke als spirituele heelheid. —Cynthia Bourgeault