Christus betekent “gezalfde” – 2019 (5)
auteur: Cynthia Bourgeault
datum: 11 april 2019
website: Daily Meditation van het Center for Action and Contemplation
Zalving en gezalfd
Zes dagen voor het Pascha ging Jezus naar Betanië, waar Lazarus was, die hij uit de dood had opgewekt. Ze gaven daar een diner voor hem; Martha wachtte op hen en Lazarus zat bij de mensen aan tafel. Maria bracht een pond zeer kostbare zalf, zuivere nardus, mee en zalfde daarmee de voeten van Jezus, die ze met haar haren afveegde; het huis was vol geur van de zalf. – Johannes 12: 1-3
Cynthia Bourgeault gaat verder over de ervaringen van Maria Magdalena en Jezus ‘zalving.
Terwijl de zalving in Bethanië, op zichzelf genomen, de moderne lezer misschien als een uitzonderlijke en zelfs exotische gebeurtenis overkomt,. . . rituele zalving speelde een prominente rol in het werk van [Jezus]. . . . Bij de genezingen van zowel de dove man in Marcus 7:33 als de blinde man in Johannes 9: 6, wordt afgebeeld dat hij deze zalving uitvoert met zijn eigen speeksel. . . . Als de schriftuurlijke traditie zich correct herinnert dat Maria Magdalena een genezing door zijn handen ontving, is het waarschijnlijk dat die zalving hierin ook een rol speelde.
Volgens de historicus Bruce Chilton heeft Jezus zelfs de kunst van het ritueel zalven geleerd van Maria Magdalena! . . . Chilton speculeert dat haar worsteling met demonen haar mogelijk in de helende en sjamanistische kringen heeft gebracht waarvoor haar regio Galilea bekend stond. [1] Zalving kan een kernonderdeel zijn geweest van de geneeskunst waarmee ze [Jezus] schonk, wat verklaart waarom hij steeds meer afwijkt van het nazireeërische pad waaraan hij oorspronkelijk was toegewijd. . . .
Vanuit een innerlijke houding die aanvankelijk gebaseerd was op oordeel en verzaking, wierp [Jezus] zich halsoverkop in de richting van inclusiviteit en heelheid: naar een zuiverheid van hart die niet voortkomt uit terughoudendheid, maar uit alles laten stromen. Het feit dat hij deze waarheid misschien heeft ontdekt in de context van een diepgaande en intieme relatie met de persoon aan wie de bijbelse traditie zich overweldigend herinnert als zijn koinono’s, zijn metgezel, is heel logisch – althans voor iedereen die ooit is geweest verliefd.
Want we weten dat dat is wat echte liefde doet: het verandert uitkomsten en creëert hele nieuwe mensen. Of Maria Magdalena en Jezus nu een uiterlijke bediening van zalving deelden of niet (en er is een goede kans dat ze dat deden), innerlijk was hun leven samen een voortdurende, wederzijdse zalving. Het specifieke incident in Bethanië, toen ze zijn hoofd en voeten ritueel in parfum baadde, was slechts het uiterlijke teken van de innerlijke geur van hun liefde. . . . In deze wederzijdse verzegeling van liefde worden de twee een nieuwe realiteit en komen oude gewoonten en zelfdefinities los. Voor Magdalena bevrijdde de zalving van Jezus ‘liefde haar van’ zeven demonen ‘en zette ze haar op het pad naar innerlijke integratie. Voor Jezus bevrijdde de zalving van Maria Magdalena’s liefde hem van zijn zelfidentificatie met de nazireeërrol en stelde hem in staat zijn hart te vertrouwen.
Referenties:
[1] Zie Bruce Chilton, Mary Magdalene: A Biography (Doubleday / Image: 2005), 63.
Cynthia Bourgeault, The Meaning of Mary Magdalene: Discovering the Woman at the Heart of Christianity (Shambhala: 2010), 182-185. Merk op dat Bourgeault gelooft “dat de traditionele herinnering aan Maria Magdalena als Jezus ‘anointer substantieel accuraat is.”
Afbeelding: Mary Magdalene’s Box of Very Precious Ointment (detail), James Tissot, 1886-1994, Brooklyn Museum, New York City, New York.
Inspiratie voor het spandoekbeeld van deze week: als we vandaag volledig gebruik willen maken van de wijsheidsaanwezigheid van Maria Magdalena, zal dat, denk ik, voornamelijk zijn door het herstellen van een wijsheidsrelatie met het ritueel van de zalving – dat wil zeggen, het begrijpen. . . als een daad van bewuste liefde die de doorgang markeert naar zowel fysieke als spirituele heelheid. —Cynthia Bourgeault