CeesJan Visser zijn vrouw woont in een verpleeghuis. Hij en ik hadden een openhartig gesprek over wat langdurig ziek-zijn met een relatie en met partners doet.
Samen zijn en samen gaan
Als ik in dat bed lig
voelt mijn wereld gesloten
Jouw wereld ligt aan jouw voeten open
Hoe vind je elkaar?
Hoe houd je elkaar vast?
Hoe geef je daar vulling aan?
Samen zijn als het ongelijkwaardig is
Samen gaan als de een de rolstoel duwt,
de ander er in zit.
Samen leven als de een zich afsluit
Door de pijn, door het overleven
Samen doen, als de m2
Niet meer is dan een bed
Samen steunen, leunen
Dragen, vragen
Liefkozen,
Hartstocht
Geen handen en voeten
Geen huid
meer krijgt, meer vindt.
“Wij leven langs elkaar
Al lijkt het ook van buitenaf
Dat wij nog samengaan
Het is niet waar
Samen - zonder samenzijn
Tegen beter weten in geloven
Dat deze leegte ooit verdwijnt”
(Zingt Stef Bos)
