INLEIDING Hooglied – c
Dit artikel hoort bij: een mystieke reis door het Hooglied
Een uitnodiging tot een mystieke reis
Sommige teksten vragen niet om analyse, maar om stilte. Niet om uitleg, maar om aanwezigheid. Het Hooglied behoort tot deze teksten. Het nodigt niet uit tot begrijpen, maar tot luisteren met het hele wezen. Dit is geen boek dat je leest — het is een tuin waar je binnengaat. Een stem die je hoort in de schemering. Een geur die iets in je losmaakt waarvan je niet wist dat het in je lag te sluimeren.
Om deze reis werkelijk aan te vangen, is vertraging nodig. Een bewuste keuze om niet te haasten, niet te duiden, maar te verblijven. Tussen de regels. In de beelden. In het ongemakkelijke én het tedere. Alleen dan beginnen de woorden zich langzaam te openen — niet als feiten, maar als spiegels. Niet als leer, maar als liefde.
Want deze poëzie spreekt een taal die diep onder onze dagelijkse taal ligt. Een taal van symbolen en stiltes. Van fruit en geur. Van bedden en bergen, duiven en muren. Elke metafoor is een poort. Een uitnodiging om dieper te kijken, verder te voelen, eerlijker te zijn over wat in ons leeft.
Op dit pad zijn er geen vaste stappen. Er is alleen een beweging van binnenuit. Een hunkering naar een volledigheid die misschien nooit volledig te vangen is, maar wel steeds intiemer kan worden ervaren. Verlangen wordt hier geen gemis, maar een richting. Heelheid geen perfectie, maar een toestand van bewuste aanwezigheid, waarin we durven toestaan dat we geraakt worden — en veranderen.
In dit alles blijft het mysterie intact. Het Hooglied geeft zich niet prijs zoals een boek dat uitgelegd wil worden. Het blijft fonkelen en ontwijken. En toch — of juist daardoor — spreekt het tot iets in ons dat ouder is dan woorden: het verlangen om thuis te komen in de liefde.
Laat je dus meenemen, niet door kennis, maar door resonantie. Laat beelden je raken zonder ze te willen vangen. Laat je hart stil worden bij wat je niet begrijpt, en vertrouw erop dat de betekenis zich toont wanneer je bereid bent te ontvangen in plaats van te beheersen.
Want misschien ligt de diepste wijsheid van deze poëzie niet in wat ze zegt, maar in wat ze aanraakt. En misschien is dat genoeg: geraakt worden. Zo begint elke echte reis.
Lees ook:
* inleiding-hooglied-a/ De essentie van het Hooglied — een poëtische uitnodiging
* inleiding-hooglied-b/ Het mysterie van ontmoeting — tussen het menselijke en het goddelijke
* inleiding-hooglied-c/ Een uitnodiging tot een mystieke reis
Dit artikel hoort bij: een mystieke reis door het Hooglied