Christus betekent “gezalfde” – 2019 (7)
auteur: Cynthia Bourgeault
datum: 13 april 2019
website: Daily Meditation van het Center for Action and Contemplation
Deze hele wereld is doordrenkt met Christus, met goddelijkheid, als een elektron geplant in elk atoom. (zondag)
Het woord dat we vanuit het Grieks vertalen als “Christus” komt van het Hebreeuwse woord mesach, wat “de gezalfde” of Messias betekent. Christus openbaart dat alles is gezalfd, niet alleen hem. (maandag)
Alles is een sacrament als het dient als een snelkoppeling naar het oneindige, verborgen in iets dat erg eindig is. (dinsdag)
Als we ten volle gebruik willen maken van de aanwezigheid van de wijsheid van Maria Magdalena vandaag, zal het, geloof ik, voornamelijk zijn door het herstellen van een wijsheidsrelatie met het ritueel van zalving – dat wil zeggen, het leren begrijpen. . . als een daad van bewuste liefde die de doorgang markeert naar zowel fysieke als spirituele heelheid. -Cynthia Bourgeault (woensdag)
Echte liefde . . . verandert de resultaten en creëert hele nieuwe mensen. -Cynthia Bourgeault (donderdag)
[Het Paas Mysterie] dient als het archetype voor al onze persoonlijke ervaringen van sterven en opstaan naar een nieuw leven langs het pad van de kenotische transformatie, en herinnert ons eraan dat het niet alleen mogelijk maar noodzakelijk is om door angst in liefde te vervallen omdat dat de enige is manier waarop we ooit echt zullen weten wat het betekent om te leven. -Cynthia Bourgeault (vrijdag)
Oefening: zalving
Cynthia Bourgeault legt zalving uit in de historische en nog steeds evoluerende christelijke context:
Omdat zalving nog steeds de meest onderontwikkelde is van de christelijke rituelen, is het ook de meest open einde. Het komt zonder dat enorme gewicht aan theologische en sacramentele bagage gehecht aan de meer bekende rituelen van doop en eucharistie, en zonder de zware backload van mannelijke en priesterlijke stereotypen die onmiddellijk in de andere twee worden geactiveerd (in tegenstelling tot de eucharistie heeft zalven voor genezing nooit officieel zijn gesloten om officianten te leggen, en enkele van de meest krachtige beoefenaars zijn van oudsher vrouw geweest). Met andere woorden, het heeft minder negatieve associaties en zorgt voor nieuwe ervaringen. Het feit dat het intrinsiek verbonden is met het vrouwelijke is nog een andere factor die in haar voordeel werkt. . . . Het is een voor de hand liggende kans. . . .
Van een van mijn Mary Magdalena-onderzoeksreizen naar Frankrijk had ik een liturgie meegebracht die ‘The Unction at Bethany’ heette, gemaakt door de Commuauté de l’Agneau, die ik op de maandag van de Goede Week in Parijs had zien spelen. In een sierlijke en mooie ceremonie weerspiegelde het liturgisch de zalving van Jezus door Maria Magdalena, waarbij [individuen] de respectieve delen bespeelden. . . . [Wij] lieten het momentum toe om gestaag te bouwen tot het moment dat onze aangewezen Maria Magdalena knielde voor onze aangewezen Jezus en zijn voeten zalfde. Toen we van de tekst weggingen, hadden we Jezus laten knielen voor Maria Magdalena en haar voeten lTen zalven. Vervolgens deed de hele groep hetzelfde, in paren.
Het noemen van de impact is een understatement. Mensen werden wijd opengeblazen en vervolgens weer samengevoegd in een ruimte die nog nooit eerder was aangetroffen, althans in een christelijke context.
De wederzijdse zalving weergalmde krachtig met. . . liefde, genezing, sterven voordat je sterft, de verzoening van het vrouwelijke, wedergeboorte in heelheid, de tederheid die een kenotisch getransformeerde eros moet brengen naar het geharde institutionele hart van het christendom. . . . Ik zag ‘diepbedroefde christenen’ het wonder proeven dat het christendom tenslotte een religie van liefde is.
In de liturgie voor de grote wake van Pasen, komt een van de lezingen uit het oudtestamentische boek Ezechiël: “Ik zal uit je lichaam het hart van steen verwijderen en je een hart van vlees geven” (Ezechiël 36:26). Het lijkt mij dat deze belofte de essentie van de helende roeping van Maria Magdalena tot het hedendaagse christendom vastlegt, en zalving biedt de middelen waarmee ze het krachtigst kan volbrengen. Terwijl we de verschillende verweven aspecten van dit sacrament onderzoeken – voor het genezen van ziekte, het markeren van de passage door dood en ego-dood, het vieren van de mystieke eenheid van de bruidskamer waarin “de twee één worden” – zullen we opnieuw het ritueel ontdekken uitdrukkingen die het beste ons hernieuwde begrip van dit sacrament van heelheid belichamen. En ons christendom zal er sterker voor zijn.
=> Cynthia Bourgeault, The Meaning of Mary Magdalene: Discovering the Woman at the Heart of Christianity (Shambhala: 2010), 188-190. The Anointing Ceremony liturgy, as used in Cynthia’s Wisdom School, is available at https://wisdomwayofknowing.org/resource-directory/holy-week-liturgy-anointing/.
Het schilderij bij deze meditatie: Mary Magdalene’s Box of Very Precious Ointment (detail), James Tissot, 1886-1994, Brooklyn Museum, New York City, New York.
Voor verdere studie:
=> Cynthia Bourgeault, The Meaning of Mary Magdalene: Discovering the Woman at the Heart of Christianity (Shambhala: 2010)
=> Bruce Chilton, Mary Magdalene: A Biography (Doubleday/Image: 2005)
=> Richard Rohr, The Universal Christ: How a Forgotten Reality Can Change Everything We See, Hope For, and Believe (Convergent: 2019)