Gods Stem verstaan – 04
In een tijd van overvloed aan meningen, emoties en prikkels is het luisteren naar de stem van God misschien wel een van de moeilijkste én meest essentiële opdrachten voor een gelovige. Veel mensen vragen zich af: “Spreekt God nog?” En zo ja: “Hoe weet ik dat het Zijn stem is – en niet die van mijzelf, mijn omgeving, of iets anders?”
Deze vierdelige artikelenreeks is geschreven voor iedereen die verlangt naar een dieper en wijzer verstaan van Gods spreken — én naar geestelijk onderscheid in een complexe wereld. Elk artikel bouwt voort op het vorige, en samen vormen ze een spiritueel leerproces.
– Artikel 1 – “Is dit Gods stem?”
We verkennen de centrale vraag: Hoe spreekt God in de Bijbel? Wat kenmerkt Zijn stem, en hoe onderscheiden Bijbelse profeten zich van valse profeten? Aan de hand van voorbeelden als Samuel, Jeremia en Jezus zelf, bouwen we een theologisch fundament voor wat het betekent om Gods stem te herkennen én te beproeven.
– Artikel 2 – “De veelheid van stemmen”
In dit artikel verbreden we ons perspectief: welke stemmen klinken er allemaal in ons binnenste en om ons heen? Met inzichten van o.a. Carl Jung, en bijbelse beschouwingen over schepping, geweten, cultuur en geestelijke beïnvloeding, leren we: Gods stem is niet de enige die spreekt. En soms horen we onszelf, ons verleden, of onze omgeving luider dan de Geest. Ook voegen we een cruciale notie toe: dat we Gods spreken in het alledaagse, het natuurlijke en de schepping niet mogen veronachtzamen.
– Artikel 3 – “Onderscheiding: de kunst van het luisteren”
Gods stem leren verstaan is geen eenmalige openbaring, maar een levenslange weg van geestelijke onderscheiding. In dit artikel behandelen we concrete handvatten uit Bijbel en traditie: stilte, gebed, gewetensonderzoek, Schriftlezing en geestelijke begeleiding. Hoe onderscheiden we waarheid van projectie, impuls van roeping, Geest van gevoel?
– Artikel 4 – “De wachttijd: tussen belofte en vervulling”
In het laatste artikel keren we terug naar een vaak vergeten realiteit: Gods beloften komen zelden direct. We behandelen de geestelijke dynamiek van wachten: wat gebeurt er tussen het moment van belofte en het moment van vervulling? Van Abraham tot David, van Hannah tot Jozef – de Bijbel is vol mensen die moesten wachten, en vaak in de verleiding kwamen zelf het wonder te forceren. Een artikel over vertrouwen, vorming en geestelijke volwassenheid.
De Wachttijd – Tussen Belofte en Vervulling. Over de geestelijke reis, de verleiding van eigen invulling, en vertrouwen op Gods timing
In de vorige artikelen leerden we dat het verstaan van Gods stem een kunst is die groeit met geestelijke gevoeligheid, onderscheidingsvermogen en levenservaring. Maar zelfs als je denkt: “God heeft gesproken,” ben je er nog niet.
Want dan begint vaak een andere fase: de wachttijd. Die mysterieuze, soms slopende, maar vormende periode tussen belofte en vervulling.
God zegt: “Ik zal…” – maar wat als het niet morgen gebeurt? Niet volgende maand? Niet in dit leven?
De Bijbel: een boek vol wachten
Zoals jij al noemde: Abraham, Jozef, David zijn iconische voorbeelden. Maar hier volgen nog meer:
Mozes – 40 jaar wachten in de woestijn
* God roept Mozes op 40-jarige leeftijd om Zijn volk te bevrijden (Exodus 2), maar Mozes grijpt te snel in door een Egyptenaar te doden.
* Gevolg: 40 jaar lang leeft hij in de woestijn als herder.
* Pas op 80-jarige leeftijd begint zijn bediening werkelijk.
Valkuil: Gods plan met eigen kracht uitvoeren – leidt tot vertraging.
Hannah – De belofte van een kind
* Hannah bidt jarenlang wanhopig om een kind (1 Samuël 1).
* Ze wordt bespot, genegeerd, en haar rouw wordt niet begrepen.
* Uiteindelijk krijgt ze Samuel, en draagt hem ook weer over aan God.
Valkuil: Wanhoop kan leiden tot bitterheid of opgeven.
Zacharias en Elizabeth – Kinderloosheid en ongeloof
* Ze waren rechtvaardig, maar kinderloos en op leeftijd (Lukas 1).
* Als de engel komt met de belofte van Johannes de Doper, gelooft Zacharias het niet – en wordt hij stom.
Valkuil: Cynisme en ongeloof na lange tijd van wachten.
Saul – Voorbeeld van wat er gebeurt als je niet kunt wachten
* Saul moet wachten op Samuel om een offer te brengen (1 Samuël 13).
* Na zeven dagen wachten raakt hij de controle kwijt en neemt zelf het initiatief.
* Gevolg: Hij verliest zijn koningschap.
Valkuil: Onrust leidt tot ongehoorzaamheid.
Waarom laat God ons wachten?
Wachten vormt karakter
* Geduld, nederigheid, overgave worden gevormd in de tijd tussen belofte en vervulling.
* De belofte is reëel, maar je moet er geschikt voor worden.
Wachten scheidt geloof van controle
* Als alles direct vervuld wordt, is er geen ruimte voor vertrouwen.
* In de wachttijd leer je: Is God genoeg, zelfs zonder het resultaat?
Wachten voorkomt dat de belofte ons breekt
* Een belofte die te vroeg komt, vernietigt soms de ontvanger (denk aan roem, invloed, leiderschap zonder rijping).
* “De zegen des Heren maakt rijk, en Hij voegt er geen zwoegen aan toe.” (Spreuken 10:22)
Veelvoorkomende valkuilen tijdens de wachttijd
| Valkuil | Bijbels voorbeeld | Gevolg |
|---|---|---|
| Zelf de vervulling forceren | Abraham & Hagar | Ismaël = conflict, afleiding |
| Cynisme / ongeloof | Zacharias | Onvermogen om te spreken |
| Ongehoorzaamheid uit ongeduld | Saul | Verlies van roeping |
| Verharden van het hart | Israëlieten in woestijn | Verliezen het beloofde land |
| Geestelijke kortsluiting: “God zal wel niet meer spreken” | Sara lacht spottend (Gen. 18) | Verlies van hoop |
Hoe leef je trouw in de tussentijd?
Word betrouwbaar in het kleine
“Wie trouw is in het kleine, is ook trouw in het grote.” (Lukas 16:10)
Werk aan wat nú voor je ligt, niet alleen aan wat je hoopt te ontvangen.
Blijf de stem van God zoeken
Verfris je roeping. Herlees de belofte. Herinner je hart aan Zijn trouw.
Laat de wachttijd je niet bitter maken, maar dieper
Transformeer het wachten in aanbidding. Groei in plaats van krimpen.
Omarm de vorming
Jozef werd niet alleen onderkoning omdat hij een droom had — maar omdat hij in de gevangenis verantwoordelijkheid leerde dragen, leerde dienen, en mensen hielp.
Slot: de belofte is echt – maar God is nog echter
Wachten is geen straf, maar een goddelijk werkplaats waar geloof zich verdiept.
De belofte van God vraagt niet alleen om geloof op dag 1, maar ook om vertrouwen op dag 10.000.
“Want de visioen wacht nog op de vastgestelde tijd… als het uitblijft, verwacht het; want het komt zeker, het zal niet uitblijven.” (Habakuk 2:3)
