Ik zoek mijn leven lang

Ik zoek mijn leven lang
naar het script dat anderen kennen
het script dat anderen past
dat richting geeft en rust belóóft
Ik worstel met mijn scriptloos leven
Ik krijg het niet gefikst
Ik krijg het niet op orde

Ik mis een kaart en een kompas
die anderen blijkbaar hebben
vanzelfsprekendheid
is in mijn woordenboek uitgegumd
Ik doe mijn best – telkens met vallen
en weer opstaan
Maar vinden doe ik het niet.

Ik pas me aan tot ik verdwijn
wegzakkend in de modder
omdat de ander niet begrijpt
Dat het geen onwil,
geen moedwil is
Maar domme pech.

Ik bots op onbegrip
op oordelen en verwijten
alsof dit mijn bewuste keuze is
alsof ik niet verdwaald
En angstig zocht
naar wat hoort en moet.

Ik draag de last van anders-zijn
Ik zie de blikken priemen
Ik hoor de gefluisterde zinnen:
is zij het die niet mee kan komen?
Is zij het die zo anders is?
Ik zie het stilzwijgend knikken.

Ik breek het ritme van de ander
verstoor zijn rust
ben de luis in zijn prachtige vel,
irriteer zonder bedoeling,
mijn zwijgen is te oorverdovend
en mijn vragen zijn te schel
Ik tast in het duister
Van hoe dan wel?

Ik rouw
omdat mijn leven
niet past in het gebruikelijke script:
van kinderen – carrière en pensioen
van kleinkinderen – reizen en genieten
van structuur – richting en zekerheid
Ik verlies
wat nooit van mij was.

Ik huil om wat nooit kwam
vanzelfsprekendheden
kinderen, een eigen huis
een zorgeloos bestaan
Erkenning. Waardering.
voor wat wél geleefd
maar nooit gezien werd.

Ik voel de leegte
van het niet geleefde
en van wat wél geleefd is
maar niemand zag
mijn eindeloze zoeken
mijn zandhappen
en het onverwachte goud
dat soms struikelend opdook.

Ik treur om het onnoembare
Ik rouw om het gewone leven
Om alles wat niet gebeurde
en alles wat nooit vanzelf sprak
ik sta met lege handen
En verdwaal door tijd en
het script van anderen.

En steeds weer
ervaar ik dat het leven
uit mijn vingers glipt
En dan … onverwachts
Sta ik
in het midden
van een gele vlakte,
zonder script,
het niemandsland.

In die vlakte zal
de woestijn bloeien
is beloofd
in die droogte, in die hitte
wacht een oase
met verfrissend water
Dat is mijn thuis.