Niet weten en geen taal
Niet weten en geen taal,
alleen het suizen van de wind,
alleen de verandering in het moment.
Geen grip, geen antwoord,
alleen het gevoel
dat ik ben aangeraakt
door iets dat mij kent
zonder naam.
Ik weet niet
hoe ik dat zeggen moet,
hoe ik dat duiden kan,
dus ik zwijg
zoals de zee
stil wordt bij eb.
Misschien is dat genoeg.
Misschien is dát
het spreken
van wie weet
dat hij niet weet.
Misschien is dat genoeg
De onverwachte ervaring
op dat moment, in dat ene moment
als ontuitwisbaar feit
als een aantoonbaar gebeurtenis.