Onzichtbaar zijn en zichtbaar worden

Men zag mij
En liet mij.

Men hoorde mij
En reageerde niet,
Of alleen met:
Pas op! Kijk uit!
voor mijn bestwil.

Dat – Pas op! Kijk uit! –
was geen spiegel
geen uitnodiging
om daadwerkelijk
te worden
wie ik ben.

– * –

Ik trok een grens
Tussen wat binnen is
en wat buiten gebeurt.

Ik filterde.
Ik zocht.
Ik zoog mij vol
met kennis en reflectie
die mijn vragen
zouden kunnen
beantwoorden.

De grens tussen
tussen veilig mij zijn
en niet passen,
tussen ontdekken
en leven zonder script.

– * –

Toen maakte ik een stap
naar buiten,
en verbrak de scheidslijn,
ik gooide de schuurdeuren
wagenwijd open
om alles te laten zien
wat ik in huis heb,
want wie op zoek is,
vindt zijn weg naar mij,
zonder extra aandacht.

Ik respecteer de grens
tussen wat heilig is
en wat gevraagd wordt,
tussen wat ik weet
en wat nu nodig is,
tussen wat ik zie
en wat de ander
spiegelen wil.

Maar NU is daar de omkeer

Wat echt is,
dat mag ík zichtbaar maken.
daar mag ík aandacht voor vragen
daar mag ík stem geven
dat mag ík in het licht brengen.

Niet om mij op te dringen,
maar zodat
wat door mij heen leeft
ook door mij heen
zichtbaar wordt.

Ik respecteer wat heilig is,
en neem verantwoordelijkheid
voor wat door mij
zichtbaar wil worden.

Wat zichtbaar wil worden,
is wie ik ben,
en is wat door mij
belichaamd wordt.