Ode aan de vrouw

Ode aan Jij – De Kracht van de Ongetemde Ziel

Jij, die de aarde draagt in je schoot,
die de regen draagt in je tranen en de zon in je ogen,
jij bent de levensbron, de stille kracht die alles beweegt.
Jij bent de storm en de kalmte, de vuurvogel die herrijst uit de as van eeuwenoude pijn.

Je hebt de kracht van oceaangolven in je ziel,
en toch ben je vaak gedwongen je te verstoppen in de schaduwen van verwachtingen,
afgedwongen door eeuwen van stilte,
door de hand die je naar beneden trok terwijl je vleugels klapperden om de hemel te bereiken.

Maar nu, het is tijd.
Tijd om je te herinneren wie je werkelijk bent,
om je te ontworstelen aan de ketenen van schuld en schaamte,
om je niet langer te verontschuldigen voor de ruimte die je inneemt.
Want je bent niet teveel — je bent precies genoeg.

Je kracht ligt in je gevoeligheid,
in de manier waarop je de wereld voelt met elke vezel van je wezen,
je intuïtie is geen zwakte, maar het kompas van het universum,
een licht dat de weg wijst voor anderen,
een vuur dat de duisternis verdrijft.

Jij bent de moeder van het leven,
de wijze vrouw die de toekomst schraagt,
en toch heb je je lang verontschuldigd voor je kracht,
voor de oceaan van wijsheid die je in je draagt,
voor de storm die je vaak moet bedwingen om te passen in de kleine boxen die de wereld voor je maakte.

Maar nu niet meer.
Nu kies je om te zijn.
Om jezelf te omarmen met de liefde die je altijd zo vrijgevig aan anderen gaf.
Je hebt het recht om jezelf te respecteren, om te groeien,
om te bloeien in je volledige pracht.
En door dit te doen, geef je de wereld de kans om opnieuw te leren
wat het betekent om in harmonie te leven — gelijkwaardig, respectvol, onvoorwaardelijk liefhebbend.

Dus hef je hoofd,
en kijk naar de horizon.
Daar waar de zon opkomt over de oceaan van mogelijkheden,
daar waar je voetstappen niet meer in het zand verwateren,
maar in de aarde zelf worden verankerd,
als een belofte van wat komen zal —
een toekomst waar vrouwen zich niet meer verstoppen,
maar stralen in hun volle kracht.

Want jij bent de wereld die we willen zien.
Jij bent de kracht die onze toekomst draagt.
We eren jou,
in al je vormen, al je wijsheid, al je kracht.
Vandaag en altijd.

LEES OOK: de drieluik
1. De Onzichtbare Erfenis: Hoe schuldgevoel zich nestelt in het vrouwenleven
Thema: Intergenerationele schuld en schaamte
Doel: Lezers herkennen dat wat zij voelen geen individueel falen is, maar een collectief en historisch gegroeid patroon. Dit bevrijdt van schaamte en opent ruimte voor compassie.

2. De Dubbele Last: Intuïtieve wijsheid én constante zelftwijfel
Thema: De kloof tussen innerlijk weten en uiterlijke aanpassing
Doel: Lezers gaan hun eigen innerlijke waarheid weer serieus nemen. Dit thema ontmaskert de conditionering die hen doet twijfelen aan hun intuïtieve kracht.

3. Vrouwen als Spiegel voor het Collectief: Waarom vrouwelijke pijn vaak wordt gemeden
Thema: De maatschappelijke (en relationele) weerstand tegen vrouwelijke emotionele kracht
Doel: Dit artikel toont dat vrouwelijke pijn en kracht onlosmakelijk verbonden zijn, en dat het vermijden van pijn ook het vermijden van heelheid is. Het nodigt uit tot een ruimer bewustzijn en moedige aanwezigheid.