Kijk op abortus

Een blik voorbij het medische: wat blijft er achter in lichaam, ziel en baarmoeder?
“Een zwangerschap eindigt, maar de ervaring eindigt niet.”
Abortus wordt in onze tijd vaak benaderd als een medische ingreep. Of het nu gaat om een bewuste keuze of een noodzakelijke beslissing, de nadruk ligt meestal op het lichamelijke aspect: het beëindigen van een zwangerschap. Wat minder besproken wordt, is wat er achterblijft – in het lichaam, in de ziel, in het energetisch systeem van de vrouw. Juist daar ligt de kern van wat alternatieve stromingen, zoals de Germaanse Geneeskunst, prenatale psychologie en energetisch lichaamswerk, willen blootleggen.
In een ander artikel schreef ik er uitgebreid over (klik hier)

Abortus: geen neutrale ervaring

Of een abortus plaatsvindt in de eerste weken of later, vrijwillig of onder druk, met verdoving of zonder – de ervaring laat vaak een diepere imprint na dan we aan de oppervlakte zien. Die imprint is meer dan een herinnering: het is een lichamelijke én energetische ervaring die opgeslagen ligt in weefsels, in het celgeheugen, in de baarmoeder zelf.

De Germaanse Geneeskunst (GGZ) – die symptomen beschouwt als uitdrukking van psychisch-biologische conflicten – ziet een abortus niet als een losstaande gebeurtenis, maar als een conflictinslag in het systeem. Afhankelijk van de beleving (schuld, verlies, verzet, ontkenning) kan de baarmoeder of het omliggende weefsel in conflictactieve of helingsfasen terechtkomen. Denk aan endometriose, vleesbomen, onverklaarbare bloedingen of zelfs onvruchtbaarheid. Volgens de GGZ is dit geen toeval, maar een biologische reactie op een (vaak onbewust) verliesconflict of schuldgevoel.

Hormonale storm en emotionele nasleep

Na een abortus keert het lichaam abrupt terug uit de staat van zwangerschap. Dit gaat gepaard met een plotselinge hormonale verschuiving: progesteron, oxytocine en HCG dalen snel. Dit kan leiden tot gevoelens van leegte, verwarring, rouw of stemmingswisselingen. Deze reacties worden in de reguliere zorg vaak afgedaan als ‘normale naweeën’, maar zijn in feite signalen van het lichaam dat een innerlijk proces op gang is gekomen dat tijd, aandacht en soms heling vraagt.

Psychologisch kan een abortus thema’s raken als:
* schuld (“ik heb mijn kind niet beschermd”),
* twijfel (“was het de juiste beslissing?”),
* verlies (“er is iets gestorven in mij”),
* bestaansvragen (“ben ik wel geschikt als moeder?”).

Deze emoties kunnen ondergronds gaan leven, zeker wanneer er weinig ruimte is geweest om het proces te doorvoelen of te delen. Het lichaam echter – en met name de baarmoeder – vergeet niet.

De baarmoeder als energetisch geheugen

In veel spirituele en lichaamsgerichte tradities wordt de baarmoeder gezien als meer dan een orgaan: zij is een energetisch centrum van creatie, verbinding en intuïtie. Elke ervaring die met leven en dood te maken heeft – zoals abortus, miskraam of geboorte – laat een energetisch spoor na in dit gebied.

Na een abortus kan dit zich uiten als:
– spanning of gevoelloosheid in het bekken,
– verminderde verbinding met vrouwelijke intuïtie,
– moeite met ontvangen of creëren (niet alleen kinderen, maar ook ideeën, relaties, overvloed),
– herhalend verdriet of rouw zonder duidelijke aanleiding.

Sommige vrouwen omschrijven het als een “stil verdriet”, een “onverklaarbare leegte”, of het gevoel dat “iets niet is afgerond”. Het is alsof er nog een energetisch koord bestaat tussen haar en het ongeboren kind, dat niet geknipt maar genegezen wil worden.

Tussen erkenning en heling

De sleutel tot verwerking ligt vaak in het erkennen van wat gebeurd is – niet alleen rationeel, maar met hart en lichaam. Heling begint waar ruimte komt voor wat gevoeld wil worden: rouw, spijt, liefde, loslaten.

Daarbij kan het helpen om:
* een ritueel te doen voor het ongeboren kind (een kaars, een naam, een brief),
* lichaamswerk te doen rond het bekkengebied,
* systemisch werk (opstellingen) te benutten om het ‘ongeziene kind’ een plek te geven,
* baarmoederheling of zachte somatische therapie te ondergaan,
* de keuze of het verlies volledig te erkennen zonder oordeel.

De grotere beweging

In een cultureel veld waar abortus vaak óf veroordeeld óf gebagatelliseerd wordt, is er een derde weg nodig: een weg van compassie en bewustzijn. In die weg mag abortus erkend worden als een grenservaring die zowel licht als schaduw kent, leven én dood raakt, en diepe sporen kan nalaten.

Voor therapeuten en begeleiders betekent dit: ruimte houden voor ambivalentie. Niet meteen willen helen, oplossen of ‘afronden’. Maar getuige zijn van dat wat zich in stilte nog afspeelt – in het lichaam, in de ziel, in de baarmoeder.

Thema’s bij abortus vanuit pre- en perinataal perspectief:

• bestaansschuld, verlies zonder rouw, “ik heb iets weggedrukt”
• bevroren emoties, dissociatie, moeite met innige relaties
• het ongeboren kind als stille aanwezigheid in het systeem
• het thema: “Mag ik nog creëren?” of “Is er ruimte voor mij?”

Abortus is niet het einde van iets – het is het begin van een innerlijke reis.
Wie deze reis durft te maken, ontdekt soms niet alleen het kind dat verloren is gegaan,
maar ook het diepe vermogen tot liefde, rouw en heling in zichzelf.