Bezieling als maat van waarheid

Deze serie van zes reflectieve artikelen onderzoekt de samenhang tussen roeping, gaven, bezieling en wat ik noem zielsverantwoordelijkheid.
Wat betekent het om te leven naar wat in je is gelegd — niet als zelfverwerkelijking, maar als antwoord op een diepere roep?
In elk deel staat één vraag centraal:
I – Wat in mij gelegd is – Wat als je gaven geen toeval zijn — maar een appel in zich dragen?
II – De bedoeling als richting, niet als blauwdruk – Hoe ontdek je waartoe je geroepen bent, als je het niet op een briefje krijgt?
III – Bezieling: vuur of versiering? – Wanneer leeft iets werkelijk vanuit de ziel — en wanneer is het slechts façade?
IV – Trouw aan wat klopt – Wat vraagt het om gehoorzaam te blijven aan je innerlijk weten, als de weerstand groeit?
V – Voor wie doe je dit? – Roeping is geen zelfverwerkelijking — het is een antwoord. Maar aan wie?
VI – Samenvatting: leven in volheid én genade – Hoe houd je roeping, bezieling en overgave in balans zonder jezelf te verliezen?

“Wanneer het klopt – over bezieling als innerlijk getuigenis van waarheid”
Er zijn momenten in het leven waarop alles even samenvalt, waarin je diep van binnen voelt: dit is waar ik moet zijn, dit is wat ik moet doen. Het is een subtiele maar krachtige gewaarwording, een innerlijk weten dat zich niet laat vangen in logica of planning. Het gaat voorbij aan enthousiasme of een vluchtige emotie; het is eerder een stille resonantie die het hele wezen raakt.

Tegelijkertijd kennen we ook de situaties waarin alles perfect geregeld lijkt — een plan klopt, een keuze is logisch, een stap is verantwoord — maar waar onze ziel onrustig blijft, waar het voelt alsof er iets ontbreekt, iets doods of leeg is aan de binnenkant.

Wat is die ongrijpbare maatstaf die ons helpt te onderscheiden wat écht waar is voor ons leven? Wat is bezieling?

Bezieling is niet altijd licht, gemakkelijk of zonder strijd. Het kan diep, intens en soms zwaar zijn. Maar wie bezield leeft, leeft in waarheid — een waarheid die niet alleen op papier bestaat, maar wordt beleefd in het hart en de ziel.

“Niet alles wat goed geregeld is, is goed. Niet alles wat klopt op papier, klopt in de ziel.”

Wat bezieling níét is

Bezieling wordt vaak verward met enthousiasme, een opwelling van energie die snel komt en weer gaat. Maar het is méér dan een oppervlakkige boost of een moment van flow waarin alles soepel lijkt te verlopen.

Het is ook geen romantisch gevoel van inspiratie dat vanzelfsprekend succes of gemak belooft. Bezieling garandeert geen gladde wegen of snelle overwinningen.

Bezieling is niet simpelweg een ‘goed gevoel’ dat je even omhoog tilt. Het is een diepere, stillere ervaring, een innerlijke overtuiging die zegt: dit is waar. Een stevige grond onder je voeten, ook als het stormt.

“Bezieling is geen euforie. Het is de stille kracht waarmee waarheid zich aandient.”

Bezieling als innerlijke maat van waarheid

Bezieling is als een existentieel kompas dat je richting geeft, zelfs als de weg zwaar en onduidelijk is. Het is geen abstract concept, maar een levende ervaring die vitaliteit brengt, ook midden in tegenspoed en onzekerheid.

Dit innerlijk vuur verheldert de waarheid zonder dat die altijd in woorden gevat hoeft te worden. Het is het stille weten dat je de juiste weg volgt, ook al is het moeilijk.

De Bijbel spreekt in Romeinen 8:16 over de Geest die samen met onze geest getuigt — een diepe innerlijke resonantie die je helpt onderscheiden wat kloppend is.

Meister Eckhart formuleert het zo dat de ziel de plaats is waar God geboren wil worden, een ruimte van heilige ontmoeting en waarheid.

Ook in de ignatiaanse spiritualiteit wordt onderscheid gemaakt tussen innerlijke vreugde en rust als tekenen van Gods leiding — een innerlijk kompas dat helpt om trouw te blijven aan wat werkelijk is.

“De waarheid is niet altijd licht, maar ze is wel levend. Waarheid draagt het vuur van de Geest.”

Wanneer bezieling verdwijnt — en waarom dat ertoe doet

Leven zonder bezieling voelt vaak als een leegte die langzaam opsluipt. Het is de sleur waarin elke dag op de automatische piloot gaat, waarin alles wel functioneert, maar de diepere betekenis lijkt te ontbreken. Het leven wordt oppervlakkig en futloos, alsof er geen vuur meer brandt in het hart.

Soms kun je nog goed je taken doen, sociaal functioneren, en zelfs successen boeken — maar innerlijk ben je afgekoppeld van wat echt raakt en beweegt.

Bezieling verdwijnt meestal niet ineens, maar sluipt weg wanneer we blijven doorgaan tegen beter weten in. Wanneer we te lang concessies doen aan wat niet klopt in ons hart, en de roep van onze bedoeling negeren of onderdrukken.

Op dat moment worden we machines van ons eigen leven — efficiënte, maar ongeïnspireerde uitvoerders van een script dat niet meer echt van ons is.

“We kunnen zonder bezieling doorgaan. Maar dan worden we machines van ons eigen leven.”

Terug naar bezieling – hoe we waarheid hervinden

Wanneer bezieling verdwijnt, is de weg terug vaak stil en voorzichtig. Het begint met het vinden van ruimte om weer naar binnen te keren: stilte, afstemming en aandacht worden onze gidsen. Het is het luisteren naar dat zachte, stille weten in onszelf — een innerlijke stem die niet schreeuwt, maar steeds weer klopt, zelfs als alles om ons heen dat overstemt.

Deze innerlijke bezieling vraagt om moed. De moed om keuzes te maken die misschien niet populair zijn, die niet passen binnen de verwachtingen van anderen of de norm van onze omgeving. Het vraagt durf om trouw te blijven aan wat in je klopt, ook als dat betekent dat je buiten de gebaande paden moet treden.

Deze weg van bezieling is geen gemakkelijke weg. Ze vraagt volharding, geduld, en het vermogen om tegenkrachten — zoals twijfel, angst en kritiek — te weerstaan.

Lees verder in Artikel 4:
“Trouw zijn aan je bezieling is zelden gemakkelijk. Het vraagt moed, volharding, en het vermogen om tegenkrachten te verdragen. Wat houdt ons dan toch op koers?”