De Kracht van Kampvuur
Inleiding op de vuur-reeks:
Vuur. Oeroud, krachtig, zuiverend. Het heeft mensen al duizenden jaren samengebracht — om te koken, te delen, te helen, te zingen, te zwijgen. Rond het vuur komen we thuis. In onszelf, bij elkaar, in iets groters dan wij.
In deze driedelige reeks verkennen we de diepe werking van het kampvuur op lichaam, geest en ziel. We kijken naar het vuur als
* biologische rustgever,
* ruimte voor vrouwelijke bevrijding, en
* ritueel voor mannelijke expressie.
Zach Busch zegt in een reeel: In de bodem, het water, de dieren en de planten van de aarde liggen de levende verhalen van de tijdlijn van de natuur – van de oorsprong van de mensheid. En wij zijn allemaal van deze aarde. We leven allemaal op een cruciaal moment in de menselijke geschiedenis. Een moment waarop de natuur ons toeschreeuwt om te herinneren. Om te herinneren wie we zijn, niet alleen in onze rol, maar in onze essentie.
Door ons te verbinden met de elementen van de aarde herinneren we ons onszelf. Het is hoe we de oude, oude indrukken onthullen die voortleven in het lichamelijk geheugen. (…) En het element vuur kan ons helpen de weg terug te vinden naar dit verhaal. Het ritme van een dansende vlam, het rode licht in ons gezichtsveld en op onze huid, de warmte die het geeft – allemaal regeneratieve eigenschappen voor onze fysiologie en mentale toestand.
Voordat we ons in de moderne tijd konden verheugen, hadden we vuur om samen te komen, onze maaltijden te koken en ons lichaam te verwarmen. Wanneer we in vuur staren, zijn we getuige van een poort naar het verleden en de toekomst, allemaal in het huidige moment.
De herinnering aan onze inheemse oorsprong leeft letterlijk voort in de betrokkenheid van onze biologie bij vuur zelf.

In een tijd waarin technologische prikkels de overhand hebben, zoeken steeds meer mensen hun toevlucht tot eenvoud en natuur. Eén van de meest oeroude en effectieve vormen van ontspanning en verbinding is het kampvuur. Maar waarom werkt dat eigenlijk zo goed? Wat gebeurt er werkelijk in ons brein en lichaam als we naar een vuur kijken? En hoe draagt dit bij aan onze gezondheid en welzijn?
In dit artikel duiken we dieper in de neurologische, biologische en sociale effecten van kampvuur — en laten we zien dat deze eeuwenoude traditie ons moderne zenuwstelsel op verrassende manieren herstelt.
Evolutie en het kampvuur: een neurologische reset
De mens is al honderdduizenden jaren vertrouwd met vuur. Volgens neurowetenschappers heeft deze lange evolutionaire relatie ons brein gevormd. In een studie gepubliceerd in Evolutionary Psychology (Lynn et al., 2014) ontdekten onderzoekers dat deelnemers die 15 minuten naar een kampvuur keken, een significante daling in bloeddruk ervaarden. Hoe langer men keek, hoe meer ontspanning er optrad.
Deze ontspanning is neurologisch verklaarbaar: de pulserende bewegingen, warme kleuren en het knetterende geluid van vuur stimuleren de parasympathicus — het gedeelte van het zenuwstelsel dat zorgt voor rust, herstel en ontspanning. Tegelijkertijd remt het de sympathicus, die geassocieerd is met stress en vecht-of-vluchtreacties.
Hersengolven, verhaalmodus en focus
Wanneer we naar een vuur kijken, vertraagt niet alleen onze hartslag, maar ook onze hersengolven. De hersenen schakelen over van bètagolven (gerelateerd aan denken en actie) naar alfa- en thètagolven, die verband houden met rust, creativiteit en introspectie.
In veel inheemse culturen, zoals bij de San (Bosjesmannen) van zuidelijk Afrika, was het kampvuur hét moment van de dag om verhalen te vertellen, herinneringen te delen en spirituele onderwerpen te bespreken. Moderne neurowetenschap bevestigt dat deze setting onze prefrontale cortex activeert — het deel van de hersenen dat betrokken is bij reflectie, empathie en moreel redeneren.
Rond het kampvuur verschuiven we dus letterlijk van ‘doen’ naar ‘zijn’.
Celherstel en stressregulatie
Chronische stress is een van de grootste vijanden van cellulaire gezondheid. Wanneer het lichaam zich veilig voelt — zoals in de kalmerende nabijheid van een kampvuur — daalt het stresshormoon cortisol. Hierdoor worden regeneratieve processen geactiveerd, zoals celherstel, immuunbalans en weefselvernieuwing.
Zach Bush, arts en spreker op het gebied van holistische geneeskunde, benadrukt in zijn lezingen en op sociale media hoe belangrijk deze natuurlijke momenten van herstel zijn. Volgens hem werkt vuur als een biologisch ‘anker’ dat ons zenuwstelsel helpt te herstellen van overstimulatie.
Houthakken, testosteron en de oer-reflex
Een vaak vergeten aspect van het kampvuur is wat eraan voorafgaat: hout verzamelen, zagen, hakken. Deze fysieke inspanning brengt niet alleen het lichaam in beweging, maar activeert ook onze hormonale systemen. Uit onderzoek bij de Tsimane-volkeren in Bolivia blijkt dat houthakken bij mannen de testosteronspiegel sterker verhoogt dan zelfs een voetbalwedstrijd (Trumble et al., 2015).
Dit wijst op een diepgewortelde biologische verbinding tussen fysieke arbeid in de natuur en hormonale balans. Het kampvuur is dus méér dan alleen ontspanning: het begint al bij het voorbereidende werk dat lichaam en geest synchroniseert.
Sociale cohesie en groepsheling
Rond het vuur ontstaat ruimte voor verbinding, zowel verbaal als non-verbaal. In het zachte schijnsel van de vlammen worden gesprekken dieper, stilte comfortabeler, en aanwezigheid vanzelfsprekender. Volgens sociaal neurowetenschapper John Cacioppo versterkt gedeelde fysieke nabijheid en synchronisatie (zoals gezamenlijk naar een vuur kijken) het gevoel van verbondenheid en vertrouwen.
In therapeutische settings wordt kampvuur steeds vaker gebruikt bij groepssessies, trauma-verwerking of teamontwikkeling — precies omdat het veilige ruimte creëert voor echte ontmoeting.

Conclusie: een terugkeer naar eenvoud
In een wereld vol prikkels, deadlines en schermtijd is het kampvuur een natuurlijk medicijn. De effecten op ons brein, ons hormonale systeem en onze celgezondheid zijn diepgaand en meetbaar. Maar bovenal is het een herinnering aan iets diepers: dat we als mens niet ontworpen zijn voor constante actie, maar voor ritme, verbinding en rust.
De volgende keer dat je de kans krijgt om bij een vuur te zitten, neem dan de tijd. Kijk. Luister. Adem. En weet dat je daarmee niet alleen ontspant — je heelt.
Bronnen en verder lezen:
- Lynn, C.D. et al. (2014). “Fire as a social catalyst: Relaxation promotes prosociality.” Evolutionary Psychology.
- Trumble, B.C. et al. (2015). “Physical labor and testosterone levels in Tsimane men.” Journal of Human Biology.
- Bush, Z. (2022–2025). Diverse lezingen, interviews en sociale media publicaties.
- Cacioppo, J.T. (2009). “Social neuroscience: How a deeper understanding of the social brain will improve mental health.”
LEES OOK: dansen-rond-het-vuur-de-oerkracht-van-vrouwelijke-transformatie/
Kom erbij.
Rond het vuur ontstaat iets wat in de stad zeldzaam is: ruimte om écht te zijn. Tussen resthout en maanlicht ontstaan gesprekken die raken, vertragen en verbinden. Johan nodigt je uit om samen het vuur te ontsteken — op zoek naar verhalen, stilte, gemeenschap. Geen programma, geen podium. Alleen het vuur, de nacht, en jij. => https://www.buroinhout.com/post/_stad
Bij de volle maan is iedereen welkom voor een duik in zee en ‘zijn’ aan het vuur. -> Contact via instagram @johaninhout